Rolnik, podczas prowadzonych prac polowych (np. bronowanie, wałowanie, przesypywanie i rozsiewanie nawozów, koszenie zbóż), karmienia zwierząt hodowlanych, jak również w trakcie innych czynności wykonywanych w gospodarstwie rolnym narażony jest na szkodliwe działanie pyłu.
Szkodliwe czynniki chorobotwórcze pyłu przedostają się do organizmu człowieka głównie poprzez drogi oddechowe. Najniebezpieczniejsze ze względu na skutki zdrowotne są niewidoczne dla ludzkiego oka cząstki pyłu, które mogą przenikać do pęcherzyków płucnych wywołując poważne choroby płuc. Szkodliwy pył wykazuje również negatywne działanie na skórę i spojówki.
W większości przypadków objawy chorób wywołanych przez pyły rolne występują po kilku godzinach od narażenia na ich działanie, a objawy takie jak uczucie duszności, ucisk w klatce piersiowej, kaszel, gorączka, dreszcze, bóle głowy, mięśni, nudności, uczucie ogólnego osłabienia, często mylone są ze zwykłym przeziębieniem.
Jeżeli choroba wywołana przez pył rolniczy ma związek z pracą w gospodarstwie rolnym może być uznana za chorobę zawodową. Do najczęściej występujących chorób zawodowych u rolników wywołanych działaniem pyłów organicznych należą: astma oskrzelowa, wewnątrzpochodne zapalenie pęcherzyków płucnych, alergiczny nieżyt nosa, alergiczne zapalenie skóry i spojówek.
Ww. chorobom można zapobiegać poprzez likwidowanie źródeł powstawania pyłu oraz stosowanie zbiorowych i indywidualnych środków ochronnych. Można zaliczyć do nich m. in.:
– prawidłowe magazynowanie i przechowywanie pasz, zapobiegające rozwojowi grzybów, pleśni i drobnoustrojów,
– wyposażenie maszyn w pyłoszczelne i klimatyzowane kabiny,
– stosowanie sprawnych systemów wentylacyjnych i odpylających, wietrzenie pomieszczeń,
– stosowanie osłon przy maszynach czyszczących, młócących itp.
– stosowanie masek, półmasek z filtrami przeciwpyłowymi, ewentualnie maseczek jednorazowego użytku, gogli oraz respiratorów dostosowanych do występującego zagrożenia.
źródło: materiały własne KRUS